گِران، مثل طلا

احتمالا نخستين چيزي كه به ذهن اكثرمان خواهد رسيد، طلاست. طلا و جواهر ارزش مادي بالايي دارند و براي خريدشان بايد هزينه زيادي صرف كرد. از طرفي چيزهايي هم هستند كه نمي‌شود برايشان ارزشگذاري كرد. نمي‌توان قيمتي براي آنها تعيين كرد؛ مثلا بهشت را با ماديات زميني نمي‌شود قيمت‌گذاري كرد.

پيامبر اكرم(ص) مكررا يادآور مي‌شدند كه بهشت پوشيده شده است به وسيله اعمالي كه براي انسان سخت است. انجام اعمالي كه بهاي بهشت هستند براي انسان سخت است اما يك گوشه از دل انسان اميدوار است كه در قبال اين سختي چيزي به وسعت بهشت دريافت مي‌كند. درحالي‌كه مسير جهنم از ميان نفسانيات و شهوات انسان مي‌گذرد. چه اين تدبير موردپسند ما باشد چه نباشد، انسان براي بهشت رفتن بايد با نفس خود بجنگد و كارهايي را كه مانع رسيدن او به هدفش مي‌شود كنار بگذارد. تمامي اعمالي كه ما را به بهشت مي‌رساند با سختي براي نفس انسان همراه است. در ابتدا بايد خود و نفس خود را به مشقت و سختي بيندازد تا رفته‌رفته عادت كند. دقيقا در همان لحظاتي كه احساس مي‌كنيم برايمان سخت است، اگر خودمان را مجبور به انجام آن طاعت كرديم، زمينه رشد خود را فراهم آورده‌ايم. اين از وسوسه‌هاي شيطاني است كه عبادات بايد از اول با لذت و شوق همراه باشد. بايد در ابتداي انجام عبادات، خود را مجبور كرد تا در نهايت به شوق عبادت برسيم.

در اين دنيا هيچ‌چيز مانند قرآن انسان را ديندار نمي‌كند. قرآن شك‌ها را از بين مي‌برد و مزاج انسان را درست مي‌كند، تا جايي كه از بزرگان براي ما رسيده است كه روزي يك جزء قرآن را بخوانيد. مخصوصا حالا كه در ماه‌هاي ذي‌القعده و ذي‌الحجه، ماه‌هاي معروف به عبادت و توسل قرار گرفته‌ايم چه خوب است كه از اين منبع الهي كمال استفاده را بكنيم. نسخه رسيدن به عباد الرحمان پيچيده نيست. حالا تصوير راه رسيدن به بهشت تاحدي برايمان وضوح پيدا كرد؛ از ابتداي انجام عبادات تا نقطه شيرين آن‌كه ان‌شاءالله به بهشت ختم خواهد شد.